Sevgili okuyucularım,
Ne yazık ki bu dünyada hepimizin bildiği takip ettiği haberlerden öğreniyoruz. Hayatımda hiç siyaset konuşmadım fakat üzüntülerimi anlatmak istiyorum. Ne yazık ki bu dünyada hepimiz aynı insanlarıyız, senin benim diye bir şey yok biz hepimiz bu dünyada yaşıyoruz, hepimizin duyguları, düşünceleri ve nefes almaları bile aynıdır.
Rus – Ukrayna Savaşı hakkında tüm haberleri izlemek inanın benim de yüreğim kaldırmıyor, haberlerde izlediğimde savaş başladığı an olayları televizyon haberlere gösterdiğinde gerçekten bunları zor izliyorum.
Dediğim gibi siyaset konuşmayı hiç sevmiyorum, özellikle siyasetlerden hiç anlamam ama benim anlamadığım tek bir şey var ve sürekli kafamda dolanıyor; ‘’Bir ülkeye neden bomba atar, neden savaş çıkar?’’ bunu sürekli kafamda tekrarlatıyor.
Beni en çok ağlatan kısımlardan bir tanesini bahsetmek istiyorum, bunu sosyal medyadan İnstagram Reels Videosunda görmüştüm. Ukrayna’da bir savaş sırasında bir baba acılar içinde hüngür hüngür ağlayarak kızını sarılarak öpüyor, eşi ve kızını küçük dolmuşa bindirerek vedalaşıyor ve bir baba kendi ülkesini toprağını korumak için burada kalıyor. Bunu defalarca izlediğim için kendimi şunu diyordum; ‘’Bir baba çocuklarını vedalaşmak ne kadar kötü bir şey değil mi, o küçücük kız yani 5 ya da 6 yaşlarındaydı. O bir kız bir babasız olarak büyümek ne kadar zor değil mi ya da bir kız babasıyla olan hayalleriyle yarım kalacak, gerçekten çok üzücü!’’ dedim.
Lafı ve konuyu uzatmadan açıkçası şunu söylemek istiyorum; ‘’Bu dünya barış, özgürlük, güven, sevgi ve savaş olmayan bir dünya olsun istiyorum. Bu dünyada mazlum olan aileleri özellikle küçük çocuklara zarar gelmesin küçük çocuklara dokunmasınlar, çünkü o küçücük çocuklar savaşta yaşadıklarını inanın hiç unutamayacaklar, hep hafızalarında kalacaklar. Bu dünyada her insanların ve çocukların yaşama hakkı ihtiyacı var, gülmeyi, eğlenmeyi ve sevmeyi çok ihtiyacı var.
Allah tüm mazlum insanlara korusun ve tüm dualarım mazlum insanlara.
Bu dünyada hep barış ve sevgi olsun!
