YENİDEN BAŞLAMAK
Zor bir dönemden geçiyoruz. Günlerce süren yasaklar, endişeler... Yaşamaya dair bildiğimiz her şey ellerimizden kum gibi döküldü. İnsanlığın ağır yükü bindi omzumuza, ölüm korkusu sardı etrafımızı. Birbirimizden uzaklaştıkça kendimize yaklaştık. İçimizde gizli kalan derin duyguları bulup çıkardık. Anlayarak bekledik. Sarılmayı, omuz omuza çarpmayı, korkmadan göz göze gelmeyi özledik. Kendimizce derin kuyulara girdik, dersler çıkardık. Aklımızca bir resim çizdik, düşündük, pişman olduk... Bizler evlere girdikçe hiçbir şey yapmadan da dünyanın döndüğünü gördük. Herkesin kendine bir yer bulabileceği kadar büyüktü dünyamız. Herkesin mutlu olabileceği kadar güzel... Hiç kimsenin vazgeçilmez olmadığını gördük. Ne olursa olsun dünya kendi şarkısını söylemekten vazgeçmiyordu. Bize rağmen bunca yıl da hiç susmamıştı. Biz kulaklarımızı kapatıp sadece onu susturmaya çalıştık. Hayallerimizin ve planlarımızın dışında bambaşka bir hakikati gördük. Elimizden bir anda alınabilecek günlerimize baktık. Yaşayıp yaşayamayacağımızı bilmeden bekledik. Dünyayı defalarca kendi haline bırakmışken onun bizi bir kere bırakma ihtimaline tahammül edemedik. Ne kadar çok şeye sahip olduğumuzu yine kaybedince anladık. Kendimizi önemsemenin sadece bizimle ilgili olduğunu fark ettik. Hayat karşısında çıplak kaldık. Hiçbir silahımız olmadan... Bize acımasını umarak!
İnsan ruhu, içinde hiçbir şeyin kaybolmadığı dipsiz bir okyanus... Şimdi o okyanusun derinliklerine doğru çekiliyor yaşadıklarımız. Kaldığımız yerden başlıyoruz. Tüm boyaları sürüyoruz... Yeniden giyinip kuşanıyoruz. Silahlanıyoruz. Yaşadıklarımızı yok sayarak devam etmeye çalışıyoruz. Özlemlerimize doğru hızla koşarken verilen emekleri çiğniyoruz. Hayatın değerini daha çok anlamanın karşılığında hayatımızı daha rahat tehlikeye atıyoruz. Sokaklarda, kafelerde, sahillerde bütün izleri silmek için yarışırcasına normalleşiyoruz. Farkında olmadan her şeyin bittiğini kendimize kanıtlamak istiyoruz.
Biz gözümüzü kapattıkça gerçekler kaybolmuyor ne yazık ki. Hayat alacaklarından vazgeçmiyor. Biz kendi yalanlarımıza inanarak hiçbir şeyi yenmiyoruz!
İnsan ismi "unutan" anlamına gelir. Unutmak bazen şifa bazen kayboluştur. Bu defa unutarak devam etmeyelim. Yaşadığımız her acıyı yok sayarak, sahip olduklarımızı öldürerek, sahip olmadıklarımızın peşinden koşarak tükenmeyelim... Karşımıza çıkan her şeyi tekmeleyerek güç gösterisi yapmayalım. Dünyaya karşı sorumluluğumuzu bir kenara bırakmayalım. Fark ettiklerimize tutunalım. Gücümüzü indiğimiz derin kuyulardan alalım. Şimdi öğrendiğimiz, yaşadığımız ne varsa dünyaya katma zamanı. Dünyayı susturmadan onun şarkısına eşlik etme zamanı...
.
